Hamas betaalde 2200 dollar aan de Palestijnse familie die moest claimen dat hun 9 maanden jonge baby Layla bij de demonstraties bij de grens tussen Gaza en Israel stierf als gevolg van Israëlisch traangras. Het is inmiddels duidelijk geworden dat baby Layla niet is gestorven door Israëlisch traangas.
Dat vertelt haar neef, de 20-jarige Mohammed Omar. Deze aan de Palestijnse terreurorganisatie Fatah verbonden terrorist werd door Israel gearresteerd omdat hij door het hek tussen Israel en Gaza probeerde te komen om een onbemande Israëlische legerpost in brand te steken.
Tijdens zijn ondervraging onthulde hij zijn plan om samen met een andere terrorist, die ook werd gearresteerd, de legerpost aan te vallen. Ook vertelde hij dat hij familie is van Layla Ghandour en dat hij aanwezig was bij de massale grensdemonstratie op 14 mei jl., de dag dat Layla stierf.
Volgens Omar kreeg hij een telefoontje van zijn moeder die hem vertelde dat baby Layla was gestorven. Toen hij thuiskwam, hoorde hij dat ze aan dezelfde bloedziekte was gestorven, waaraan ook haar broertje minder dan een jaar eerder was overleden.
Omar onthulde ook dat Hamas-leider Yahya Sinwar contact opnam met de familie en 8000 NIS (2200 dollar) aanbood als ze verslaggevers zouden vertellen dat Layla was gestorven doordat ze Israëlisch traangas had ingeademd. Dit bericht verscheen vervolgens prominent in het nieuws.
Zo wordt de wereldopinie beïnvloed, negatief richting Israël. Verbazingwekkend is dat de onthulling van Omar over die 2200 dollar niet de voorpagina’s van het wereldnieuws haalt. Daarom meld ik het. Opdat wij het wel weten. Hamas heeft inmiddels Layla wel verwijderd van de zogenaamde Gaza-grensdodenlijst. Maar het kwaad is al wel geschied.
Op vrijdag 13 november 2015 werd Parijs voor de tweede maal dit jaar opgeschrikt door ‘terroristische’ aanslagen, waar van tevoren al van bekend was wie de daders zouden zijn. Terwijl de wereld in een steeds sneller tempo op een diepe afgrond van totale chaos afstormt, krijgen we met elkaar telkens psychologische duwtjes in de rug om de snelheid van de val te doen verhogen. Deze duwtjes zijn de zogenaamde valse vlagoperaties, die door de samenwerkende internationale geheime diensten worden gepland, voorbereidt en uitgevoerd. De tragische en bloedige aanslagen in Parijs zijn daar vanzelfsprekend geen uitzondering op. Ze lijken alleszins te passen binnen de strategisch psychologische oorlogsvoering die er op de mensheid is losgelaten. Laten we deze aanslagen eens vanuit een ruimer kader bekijken.
Dit schrijft journalist Arend Zeevat op de website www.bovendien.com
De ‘terroristen’, die bij de aanslagen in het Westen betrokken zijn, komen steevast uit het Midden-Oosten en zijn van Islamitische herkomst. Althans, zo wordt ons dat meestal direct na de aanslagen door de MSM breeduit voorgespiegeld. Deze verklaring heeft altijd hetzelfde doel, namelijk demonisering van de Islam. Zoals in het Midden-Oosten waarschijnlijk eveneens dezelfde hersenspoeling plaatsvindt ten aanzien van het Westen en christenen. Verdeel en heers in de praktijk. De wakkeren onder ons weten inmiddels allemaal wel al, dat IS(IS) en aanverwante clubs door het Westen, Israël en Arabische vazallen opgerichte, gefinancierde en getrainde doodseskaders zijn. Zij hebben het doel landen te destabiliseren en uit elkaar te doen vallen, om ze onder het Rotschild-regime te krijgen en te houden. In Syrië doet men al enkele jaren verwoede pogingen dat te veroorzaken en Iran is hetzelfde lot beschoren. Terwijl Afghanistan, Irak en Libië de laatst bekende voorgangers zijn in het rijtje landen dat door de dood en verderf zaaiende neokolonialisten, die aangevoerd worden door het internationale bankierskartel onder leiding van de Rothschilds en haar militair-industriële marionetten, kapot gemaakt zijn.
De geschiedenis van deze door het Westen gebruikte doodseskaders gaat terug tot eind jaren ’70, toen Brzezinski als toenmalig adviseur van president Jimmy Carter, deze adviseerde zijn goedkeuring te verlenen aan het financieel en militair steunen van de in Afghanistan opererende Mujahedeen. Brzezinski gaf dit in een interview met het Franse Le Nouvel Observateur ruiterlijk toe. Door het zogenaamde ‘Islamitisch extremisme’ in Afghanistan te versterken, zou de Sovjet Unie dat als een bedreiging ervaren met betrekking tot de radicalisering van de binnen haar grenzen levende moslimminderheden.
Brzezinski heeft dit meesterlijk gezien en zijn geostrategische zet had het boogde resultaat, namelijk de verwachtte Sovjet-Russische inval in Afghanistan in 1979. Deze leidde tien jaar later mede tot de ondergang en het uiteenvallen van de Sovjet-Unie.
In het interview met Le Nouvel Observateur deed Brzezinski een nogal opzienbarende uitspraak, die enigszins verhuld weergeeft dat het Islamitisch extremisme door het Westen is geschapen als een strategisch geopolitiek wapen.
Hoe dit extremisme zich sinds 1979 verder heeft ontwikkeld, met behulp van alle bekende verdachte partijen op de achtergrond, is interessant om te zien.
De Afghaanse Mujahedeen werden de Taliban, deze evolueerde tot Al Quaida (Al CIAda), daar kwamen ISIS (ISIL, IS) en de daaraan gelieerde clubs uit voort. In Afrika ontwikkelden zich gelijksoortige varianten. We zien nu dus de bizarre situatie dat het westen de door haar zelf geschapen vijanden aan het bestrijden is en daar logischerwijs niet zo veel resultaat mee bereikt. De Russen hebben in Syrië bewezen dat veel beter te kunnen. Maar ja, die hebben dan ook een heel ander belang in het Midden-Oosten. Zij spelen samen met China en de BRICS-landen hun eigen rol in dit werelddrama.
Alle valse vlagoperaties gaan volgens een inmiddels overbekend patroon. Direct er na laten de autoriteiten via hun MSM-spreekbuizen al weten wie de daders zijn en worden er meteen verscherpte veiligheidsmaatregelen afgekondigd. Door het kunstmatig geschapen probleem tracht men zo via de propagandakanalen een psychologische reactie te bewerkstelligen bij het publiek. Deze hebben altijd met gevoelens van angst en onveiligheid te maken.
De direct afgekondigde verscherpte veiligheidsmaatregelen zouden dan die gevoelens weg moeten nemen. Vadertje Staat zorgt goed voor u, dus gaat u maar gerust slapen, is de boodschap.
Wanneer men echter door deze façade heen kijkt en enig onderzoek doet naar de politieke achtergronden, dan komt er snel een ander beeld naar voren. Zo ook, met de aanslagen in Parijs. Want berust het op toeval dat op 29 oktober, tijdens een conferentie over veiligheid, CIA-directeur John O. Brennan ontmoetingen had met zijn voormalig Britse collega van de MI6 John Sawers, met zijn Franse collega Bernard Bajolet en met de voormalig Israëlische nationale veiligheidsadviseur Yaacov Amidror?
De Duitse journalist Udo Ulfkotte onthult in zijn bestseller Gekaufte Journalisten hoe hem geleerd werd ‘te liegen, te verraden en niet de waarheid te vertellen aan het publiek.’ De voormalige journalist van de Frankfurter Allgemeine Zeitung, één van Duitslands grootste dagbladen, werd stiekem betaald door de CIA en de Bundesnachrichtendienst, om het nieuws te manipuleren in het voordeel van de Verenigde Staten en in het nadeel van de vijanden van Amerika. Volgens Ulfkotte is de westerse media door en door corrupt. “Sommige media zijn niets meer dan propagandadiensten van politieke partijen, geheime diensten en financiële instellingen.”
Udo Ulfkotte: “Ik ben de eerste die zichzelf beschuldigt en die bewijst dat vele anderen medeschuldig zijn.”
Omgekochte journalisten, wie zijn dat?
“We hebben het hier over marionetten, journalisten die alles zeggen of schrijven wat ze gevraagd wordt door hun opdrachtgevers. Als je ziet hoe de mainstream media verslag doen over het conflict in de Oekraïne, en als je weet wat zich daar werkelijk afspeelt, dan krijg je een goede indruk van wat ik bedoel. Vanuit de coulissen wordt aangestuurd op een oorlog met Rusland – en westerse journalisten zetten hun helmpjes op.”
U was zelf een omgekochte journalist, en nu bent een klokkenluider.
“Ik schaam me dat ik er zelf deel van uitmaakte. Helaas kan ik het niet ongedaan maken. Het is ook geen excuus dat mijn superieuren bij de Frankfurter Allgemeine wisten wat ik deed en het goedkeurden. Nu ben ik, voor zover ik weet, de eerste die zichzelf beschuldigt en die bewijst dat vele andere journalisten medeschuldig zijn.”
Hoe werd u een omgekochte journalist?
“Het begon al snel nadat ik in dienst was gekomen van de Frankfurter Allgemeine Zeitung. Ik leerde dat het heel normaal was om in te gaan op uitnodigingen voor luxe reisjes en om als wederdienst positief te berichten . Ik werd uitgenodigd door het German Marshall Fund Of The United States voor een reis door de Verenigde Staten. Ze betaalden al mijn onkosten en brachten mij in contact met Amerikanen aan wie ze me graag wilden voorstellen. Zo is het begonnen, en ik was lang niet de enige. De meeste journalisten van grote en gerespecteerde media onderhouden nauwe contacten met het German Marshall Fund Of The United States, de Atlantik-Brücke (in Nederland: de Atlantische Commissie, EvdB) of andere zogeheten Atlantische organisaties. Veel van die journalisten zijn zelfs lid of ‘fellow’. Ik ben zelf fellow van het German Marshall Fund.
Als je eenmaal in zo’n netwerk zit, dan raak je bevriend met Amerikanen die zorgvuldig voorgeselecteerd zijn Zo ontstaat er en samenwerking met mensen van wie je denkt dat het je vrienden zijn. Ze strelen je ego, geven je het gevoel dat je belangrijk bent voor ze. En van het een komt het ander. Vroeg of laat vraagt iemand je een gunst te verlenen. “Zou je iets voor me willen doen?” Als je dat hebt gedaan, komt er weer een andere die je vraagt hem ergens mee te helpen. Zo word je geleidelijk gehersenspoeld. Voordat ik er erg in had, zag ik in de krant artikelen verschijnen waar mijn naam boven stond, maar die waren geschreven door agenten van inlichtingendiensten, en dan voornamelijk de Bundesnachrichtendienst.”
Uw leidinggevenden wisten hiervan?
“Zeker. Zoals ik het zie, en in retrospectief, stuurden ze mij er zelfs op uit om te spioneren. Zo werd ik op het vliegtuig gezet naar Irak. In die tijd werd Saddam Hoessein nog gezien als een ‘good guy’, als een trouwe bondgenoot van de Verenigde Staten. De Amerikanen steunden hem in de oorlog tegen Iran. Op zo’n 35 kilometer van de grens, in het Iraanse Zubaidat, was ik getuige van een Iraakse gifgasaanval, waarbij duizenden Iraniërs omkwamen en gewond raakten. Ik deed precies wat mij was opgedragen. Ik maakte foto’s van de gasaanval. Maar terug in Frankfurt bleek dat mijn superieuren weinig interesse toonden in de gruweldaad waarvan ik getuige was geweest. Ik mocht er een artikel over schrijven, maar hiervoor werd mij nauwelijks de ruimte geboden, alsof het nieuws waarmee ik kwam er nauwelijks toe deed. Tegelijk vroegen ze mij de foto’s die ik had gemaakt over te dragen aan Verband der Chemischen Industrie, de branchevereniging van chemiebedrijven in Frankfurt . Ik wist toen al dat het gifgas dat zoveel Iraniërs het leven had gekost afkomstig was uit Duitsland. ”
Waarom ziet u dit als een bewijs dat u er op uitgestuurd werd om te spioneren? Welk commercieel belang zouden die foto’s gehad kunnen hebben voor de Duitse chemische industrie?
“Ik heb geen idee.”
Wat is uw mening over persreizen? Deelnemende journalisten verdedigen zich door te zeggen dat ze zich heel goed een onafhankelijke mening kunnen vormen en dat ze nergens toe verplicht worden.
“Ik heb duizenden persreisjes gemaakt en heb nooit negatief geschreven over degenen die de reisjes bekostigden. Je bijt niet in de hand die je voedt. Zo begint de corruptie. Dat is precies de reden waarom publicaties als Der Spiegel hun redacteuren niet toestaan persreisjes te accepteren die ze niet zelf betalen.”
Het boek Gekeufte Journalisten
In uw boek noemt u vele journalisten die op de loonlijst staan van Washington. Hoe zit dat met Moskou en Beijing? Waarom lezen we daar niks over? Spenderen de Amerikanen meer geld aan het beïnvloeden van journalisten?
“Ik beweer niet dat Rusland en China geen journalisten omkopen. Maar ik heb daar zelf geen ervaring mee. Ik beschrijf alleen wat ik weet en waarvan ik bewijzen heb.”
Klokkenluiders lopen grote risico’s. Hoe zit dat met u? Is er geprobeerd publicatie van het boek te voorkomen?
“Nadat ik de Frankfurter Allgemeine had verteld over de publicatie van mijn boek, stuurden hun advocaten mij een brief waarin ze dreigen met allerlei juridische maatregelen als ik de goede naam van medewerkers zou aantasten of bedrijfsgeheimen zou prijsgeven. Maar het maakt mij niet uit. Want ik heb geen kinderen voor wie ik moet zorgen. En ik verwacht ook niet nog heel lang te leven. De gifgasaanval die ik meemaakte in Iran heeft ook mijn gezondheid ernstig geschaad. Ik heb sindsdien drie hartaanvallen gehad. Je zou kunnen zeggen dat ik de enige nog levende Duitser ben die kan navertellen hoe het is getroffen te worden door Duits gifgas .”
In uw boek noemt u volop namen van omgekochte journalisten. Hoe gaat het met ze? Worden ze ontslagen? Proberen ze hun naam te zuiveren?
“Het is geen enkele Duitse mainstream journalist toegestaan mijn boek te bespreken. Dit op straffe van ontslag. We hebben nu dus een bestseller waar geen enkele journalist over mag spreken of schrijven. Nog schokkender: er zijn gerespecteerde journalisten die volledig van de radar zijn verdwenen. Het is een interessante situatie. Ik had gedacht en gehoopt dat ze mij zouden aanklagen en voor de rechter slepen. Maar ze weten niet wat ze moeten. De Frankurter Allgemeine heeft zojuist aangekondigd dat er 200 medewerkers worden ontslagen, omdat ze in een hoog tempo grote aantallen abonnee’s verliezen. Maar aangeklaagd word ik niet. Ze weten dat ik alles kan onderbouwen met bewijzen.”
Als critici je niet kunnen pakken op de inhoud, dan vallen ze je vaak aan op je persoon. Tot dusver is uw boek in Nederland slechts door één landelijk dagblad besproken. Volgens Het Parool heeft u theorieën over van alles en nog wat, van de mysterieuze verdwijning van bigbandleider Glenn Miller in 1944, tot de oorzaak van de bacteriële Ehec-epidemie uit 2011. Ook spreekt Het Parool snerend over uw ‘strijd tegen de euro en de islam, en over uw betrokkenheid bij een extreem-rechtse organisatie, Pax Europa. Verder neemt de krant u kwalijk dat u dezelfde vrienden heeft als islam-criticus Ayaan Hirsi Ali.
“Laat me niet lachen. Ik heb nooit een eigen theorie geopperd over de verdwijning van Glenn Miller. Ik heb slechts de Bundesnachrichtendienst geciteerd over deze zaak. Zie mijn boek Verschlussache BND. Die Parool-journalist slaat ook de plank volledig mis over Pax Europa. Daar ben ik al jarenlang geen lid meer van, juist omdat ze mij te rechts zijn geworden. Ook weet ik niks van de vriendenkring van Ayaan Hirsi Ali. Ik ken deze mevrouw ook helemaal niet. Ik heb haar simpelweg nooit ontmoet. Het enige wat klopt aan het artikel is mijn afkeer van de islam. Maar ik vraag mij af hoe die journalist zou denken over de islam als hij in mijn plaats was geweest. In Herat, Afghanistan werd ik door de Taliban gedwongen mijn christelijk geloof te verlaten en mijzelf te bekeren tot de islam. Ze dreigden mijn keel door te snijden en mij te onthoofden met een zwaard.”
In Duitsland is er heel wat te doen over de manier waarop de media berichten over Rusland en Oekraïne. De programmaraad van de publieke zender ARD betichtte de ARD van eenzijdige berichtgeving, de Duitse raad voor de journalistiek veroordeelde Der Spiegel vanwege de inmiddels beruchte cover Stoppt Putin jetzt!, er worden protestdemonstraties gehouden bij kantoren van nieuwsorganisaties – en er zijn berichten over redacties die omkomen in de boze brieven van kijkers, lezers en luisteraars. Hoe verklaart u dit?
“Veel van mijn landgenoten hebben het gehad met nieuwsmedia die, in plaats van objectief te berichten, stemming maken en de geesten rijp maken voor een oorlog met Rusland. Dat is de waarheid. Je kunt het zien aan de snelheid waarmee deze media de laatste maanden grote aantallen abonnees verliezen.”
U heeft samen met een aantal vooraanstaande vakgenoten 3 oktober uitgeroepen tot Tag der Wahrheit. Jullie riepen journalisten op in ‘leugenstaking’ te gaan en alleen nog maar de waarheid te vertellen. Hoe is dit verlopen?
“We hebben geen verschil in de verslaggeving waargenomen die dag. Maar ik ontvang wel steeds meer vertrouwelijke emails van collega’s die mij om advies vragen. Ze willen weer naar zichzelf in de spiegel kunnen kijken en zijn daarom op zoek naar een bijpassende baan.”
Denkt u dat de alternatieve media een volwaardig alternatief kunnen bieden voor de mainstream media? Zijn mensen beter geïnformeerd als ze uw advies opvolgen en de krant de deur uitdoen en de journaals wegzappen? Zijn er websites of blogs die u uw lezers zou willen aanbevelen?
“Ik denk echt dat het is afgelopen met de betaalde journalistiek. En nee, ik onthoud me van aanbevelingen voor websites of blogs. Maar in het algemeen wil ik wel zeggen dat ik het internet fantastisch vind.”
N.a.v: Udo Ulfkotte, Gekaufte Journalisten. Wie Politiker, Geheimdienste und Hochfinanz Deutschlands Massenmedien lenken (Rottenburg: Kopp Verlag, 2014), gebonden, 336 p.
De Duitse journalist Udo Ulfkotte onthult in zijn bestseller Gekaufte Journalisten hoe hem geleerd werd ‘te liegen, te verraden en niet de waarheid te vertellen aan het publiek.’ De voormalige journalist van de Frankfurter Allgemeine Zeitung, één van Duitslands grootste dagbladen, werd stiekem betaald door de CIA en de Bundesnachrichtendienst, om het nieuws te manipuleren in het voordeel van de Verenigde Staten en in het nadeel van de vijanden van Amerika. Volgens Ulfkotte is de Westerse media door en door corrupt. “Sommige media zijn niets meer dan propagandadiensten van politieke partijen, geheime diensten en financiële instellingen.”
Udo Ulfkotte: “Ik ben de eerste die zichzelf beschuldigt en die bewijst dat vele anderen medeschuldig zijn.”
Omgekochte journalisten, wie zijn dat?
We hebben het hier over marionetten, journalisten die alles zeggen of schrijven wat ze gevraagd wordt door hun opdrachtgevers. Als je ziet hoe de mainstream media verslag doen over het conflict in de Oekraïne, en als je weet wat zich daar werkelijk afspeelt, dan krijg je een goede indruk van wat ik bedoel. Vanuit de coulissen wordt aangestuurd op een oorlog met Rusland – en Westerse journalisten zetten hun helmpjes op.
U was zelf een omgekochte journalist, en nu bent een klokkenluider.
Ik schaam me dat ik er zelf deel van uitmaakte. Helaas kan ik het niet ongedaan maken. Het is ook geen excuus dat mijn superieuren bij de Frankfurter Allgemeine wisten wat ik deed en het goedkeurden. Nu ben ik, voor zover ik weet, de eerste die zichzelf beschuldigt en die bewijst dat vele andere journalisten medeschuldig zijn.”
Hoe werd u een omgekochte journalist?
Het begon al snel nadat ik in dienst was gekomen van de Frankfurter Allgemeine Zeitung. Ik leerde dat het heel normaal was om in te gaan op uitnodigingen voor luxe reisjes en om als wederdienst positief te berichten . Ik werd uitgenodigd door het German Marshall Fund Of The United States voor een reis door de Verenigde Staten. Ze betaalden al mijn onkosten en brachten mij in contact met Amerikanen aan wie ze me graag wilden voorstellen. Zo is het begonnen, en ik was lang niet de enige. De meeste journalisten van grote en gerespecteerde media onderhouden nauwe contacten met het German Marshall Fund Of The United States, de Atlantik-Brücke (in Nederland: de Atlantische Commissie, EvdB) of andere zogeheten Atlantische organisaties. Veel van die journalisten zijn zelfs lid of ‘fellow’. Ik ben zelf fellow van het German Marshall Fund.
Als je eenmaal in zo’n netwerk zit, dan raak je bevriend met Amerikanen die zorgvuldig voorgeselecteerd zijn Zo ontstaat er en samenwerking met mensen van wie je denkt dat het je vrienden zijn. Ze strelen je ego, geven je het gevoel dat je belangrijk bent voor ze. En van het een komt het ander. Vroeg of laat vraagt iemand je een gunst te verlenen. “Zou je iets voor me willen doen?” Als je dat hebt gedaan, komt er weer een andere die je vraagt hem ergens mee te helpen. Zo word je geleidelijk gehersenspoeld. Voordat ik er erg in had, zag ik in de krant artikelen verschijnen waar mijn naam boven stond, maar die waren geschreven door agenten van inlichtingendiensten, en dan voornamelijk de Bundesnachrichtendienst.”
Uw leidinggevenden wisten hiervan?
Zeker. Zoals ik het zie, en in retrospectief, stuurden ze mij er zelfs op uit om te spioneren. Zo werd ik op het vliegtuig gezet naar Irak. In die tijd werd Saddam Hoessein nog gezien als een ‘good guy’, als een trouwe bondgenoot van de Verenigde Staten. De Amerikanen steunden hem in de oorlog tegen Iran. Op zo’n 35 kilometer van de grens, in het Iraanse Zubaidat, was ik getuige van een Iraakse gifgasaanval, waarbij duizenden Iraniërs omkwamen en gewond raakten. Ik deed precies wat mij was opgedragen. Ik maakte foto’s van de gasaanval. Maar terug in Frankfurt bleek dat mijn superieuren weinig interesse toonden in de gruweldaad waarvan ik getuige was geweest. Ik mocht er een artikel over schrijven, maar hiervoor werd mij nauwelijks de ruimte geboden, alsof het nieuws waarmee ik kwam er nauwelijks toe deed. Tegelijk vroegen ze mij de foto’s die ik had gemaakt over te dragen aan Verband der Chemischen Industrie, de branchevereniging van chemiebedrijven in Frankfurt . Ik wist toen al dat het gifgas dat zoveel Iraniërs het leven had gekost afkomstig was uit Duitsland. ”
Waarom ziet u dit als een bewijs dat u er op uitgestuurd werd om te spioneren? Welk commercieel belang zouden die foto’s gehad kunnen hebben voor de Duitse chemische industrie?
Ik heb geen idee.”
Wat is uw mening over persreizen? Deelnemende journalisten verdedigen zich door te zeggen dat ze zich heel goed een onafhankelijke mening kunnen vormen en dat ze nergens toe verplicht worden.
Ik heb duizenden persreisjes gemaakt en heb nooit negatief geschreven over degenen die de reisjes bekostigden. Je bijt niet in de hand die je voedt. Zo begint de corruptie. Dat is precies de reden waarom publicaties als Der Spiegel hun redacteuren niet toestaan persreisjes te accepteren die ze niet zelf betalen.”
In uw boek noemt u vele journalisten die op de loonlijst staan van Washington. Hoe zit dat met Moskou en Beijing? Waarom lezen we daar niks over? Spenderen de Amerikanen meer geld aan het beïnvloeden van journalisten?
Ik beweer niet dat Rusland en China geen journalisten omkopen. Maar ik heb daar zelf geen ervaring mee. Ik beschrijf alleen wat ik weet en waarvan ik bewijzen heb.”
Klokkenluiders lopen grote risico’s. Hoe zit dat met u? Is er geprobeerd publicatie van het boek te voorkomen?
Nadat ik de Frankfurter Allgemeine had verteld over de publicatie van mijn boek, stuurden hun advocaten mij een brief waarin ze dreigen met allerlei juridische maatregelen als ik de goede naam van medewerkers zou aantasten of bedrijfsgeheimen zou prijsgeven. Maar het maakt mij niet uit. Want ik heb geen kinderen voor wie ik moet zorgen. En ik verwacht ook niet nog heel lang te leven. De gifgasaanval die ik meemaakte in Iran heeft ook mijn gezondheid ernstig geschaad. Ik heb sindsdien drie hartaanvallen gehad. Je zou kunnen zeggen dat ik de enige nog levende Duitser ben die kan navertellen hoe het is getroffen te worden door Duits gifgas .”
In uw boek noemt u volop namen van omgekochte journalisten. Hoe gaat het met ze? Worden ze ontslagen? Proberen ze hun naam te zuiveren?
Het is geen enkele Duitse mainstream journalist toegestaan mijn boek te bespreken. Dit op straffe van ontslag. We hebben nu dus een bestseller waar geen enkele journalist over mag spreken of schrijven. Nog schokkender: er zijn gerespecteerde journalisten die volledig van de radar zijn verdwenen. Het is een interessante situatie. Ik had gedacht en gehoopt dat ze mij zouden aanklagen en voor de rechter slepen. Maar ze weten niet wat ze moeten. De Frankurter Allgemeine heeft zojuist aangekondigd dat er 200 medewerkers worden ontslagen, omdat ze in een hoog tempo grote aantallen abonnee’s verliezen. Maar aangeklaagd word ik niet. Ze weten dat ik alles kan onderbouwen met bewijzen.”
Als critici je niet kunnen pakken op de inhoud, dan vallen ze je vaak aan op je persoon. Tot dusver is uw boek in Nederland slechts door één landelijk dagblad besproken. Volgens Het Parool heeft u theorieën over van alles en nog wat, van de mysterieuze verdwijning van bigbandleider Glenn Miller in 1944, tot de oorzaak van de bacteriële Ehec-epidemie uit 2011. Ook spreekt Het Parool snerend over uw ‘strijd tegen de euro en de islam, en over uw betrokkenheid bij een extreem-rechtse organisatie, Pax Europa. Verder neemt de krant u kwalijk dat u dezelfde vrienden heeft als islam-criticus Ayaan Hirsi Ali.
Laat me niet lachen. Ik heb nooit een eigen theorie geopperd over de verdwijning van Glenn Miller. Ik heb slechts de Bundesnachrichtendienst geciteerd over deze zaak. Zie mijn boek Verschlussache BND. Die Parool-journalist slaat ook de plank volledig mis over Pax Europa. Daar ben ik al jarenlang geen lid meer van, juist omdat ze mij te rechts zijn geworden. Ook weet ik niks van de vriendenkring van Ayaan Hirsi Ali. Ik ken deze mevrouw ook helemaal niet. Ik heb haar simpelweg nooit ontmoet. Het enige wat klopt aan het artikel is mijn afkeer van de islam. Maar ik vraag mij af hoe die journalist zou denken over de islam als hij in mijn plaats was geweest. In Herat, Afghanistan werd ik door de Taliban gedwongen mijn christelijk geloof te verlaten en mijzelf te bekeren tot de islam. Ze dreigden mijn keel door te snijden en mij te onthoofden met een zwaard.”
In Duitsland is er heel wat te doen over de manier waarop de media berichten over Rusland en Oekraïne. De programmaraad van de publieke zender ARD betichtte de ARD van eenzijdige berichtgeving, de Duitse raad voor de journalistiek veroordeelde Der Spiegel vanwege de inmiddels beruchte cover Stoppt Putin jetzt!, er worden protestdemonstraties gehouden bij kantoren van nieuwsorganisaties – en er zijn berichten over redacties die omkomen in de boze brieven van kijkers, lezers en luisteraars. Hoe verklaart u dit?
Veel van mijn landgenoten hebben het gehad met nieuwsmedia die, in plaats van objectief te berichten, stemming maken en de geesten rijp maken voor een oorlog met Rusland. Dat is de waarheid. Je kunt het zien aan de snelheid waarmee deze media de laatste maanden grote aantallen abonnees verliezen.”
U heeft samen met een aantal vooraanstaande vakgenoten 3 oktober uitgeroepen tot Tag der Wahrheit. Jullie riepen journalisten op in ‘leugenstaking’ te gaan en alleen nog maar de waarheid te vertellen. Hoe is dit verlopen?
We hebben geen verschil in de verslaggeving waargenomen die dag. Maar ik ontvang wel steeds meer vertrouwelijke emails van collega’s die mij om advies vragen. Ze willen weer naar zichzelf in de spiegel kunnen kijken en zijn daarom op zoek naar een bijpassende baan.”
Denkt u dat de alternatieve media een volwaardig alternatief kunnen bieden voor de mainstream media? Zijn mensen beter geïnformeerd als ze uw advies opvolgen en de krant de deur uitdoen en de journaals wegzappen? Zijn er websites of blogs die u uw lezers zou willen aanbevelen?
Ik denk echt dat het is afgelopen met de betaalde journalistiek. En nee, ik onthoud me van aanbevelingen voor websites of blogs. Maar in het algemeen wil ik wel zeggen dat ik het internet fantastisch vind.”
N.a.v: Udo Ulfkotte, Gekaufte Journalisten. Wie Politiker, Geheimdienste und Hochfinanz Deutschlands Massenmedien lenken (Rottenburg: Kopp Verlag, 2014), gebonden, 336 p.
AMSTERDAM-LIENDEN, Het KNP:
De Amerikaanse inlichtingendienst CIA heeft een eigen afdeling die social media als Twitter, Hyves en Facebook doorspit op interessante, ondermijnende en staatsgevaarlijke berichten. Volgens sommige onderzoekers worden er vijf miljoen tweets per dag gecontroleerd.
Wayne Madsen, onderzoeksjournalist en expert op het gebied van Amerikaanse inlichtingendiensten zegt dat mensen die intensief gebruik maken van social media in feite de CIA een handje helpen met het verkrijgen van informatie. Via allerlei tweets kan de CIA het IP-adres achterhalen en daarmee de persoon die de berichten op Twitter heeft gezet. (meer…)
AMSTERDAM-LIENDEN, Het KNP:
De werkelijke cyberoorlog, de strijd om de aandacht van onze kinderen, is in volle hevigheid gaande maar wordt nauwelijks opgemerkt. Het transformeert ze in overactieve, stampvoetende tirannetjes die geen uitstel dulden van hun verlangens. (meer…)
