De staat Israël heeft een inlichtingendienst die wordt geleid door twee zeer bekwame officieren, namelijk Uri Saguy en Ya’acov Ami-Dror. De onderwerpen die telkens weer aan de orde zijn om van alle kanten te worden bekeken zijn, in volgorde van belangrijkheid: Syrië, Iran en de Palestijnen.
Hun waarnemingen en conclusies geven zij door aan het hoofd van de regering, maar zij kunnen zijn beslissingen niet beïnvloeden. Aldus Steve Rodan in ‘The Jerusalem Post’ (International Edition).
Saguy gelooft dat Syrië rijp is voor vredesonderhandelingen, Ami-Dror betwijfeld dat. Een derde man, Amnon Shahak die op 1 januari Saguy gaat opvolgen, heeft hierover nog geen mening.
Feitelijk gaat het om de Golanhoogte. Daarover ontvangen zij dagelijks rapporten van het hoofd van de generale staf, luitenant-generaal Ehud Barak
Ze zijn het eens over de voortdurende dreiging van Iran, Irak en over de verdere spreiding van het islamitische fundamentalisme. Zij geloven niet dat Yasser Arafat en de Palestijnen ‘andere mensen’ zullen worden.
Syrië ontvangt minder hulp van de Russen en is ongerust over de aanwezigheid van Amerikaanse troepen in het Midden-Oosten. Daarom blijft Assad zich waarschijnlijk voorbereiden op een eventuele oorlogsvoering.
Saguy verwacht dat de Syrische president Hafez al-Assad over enkele jaren zal worden vervangen door een radicalere leider. Als Syrië een blok gaat vormen met Irak én Iran zal dit blok Israël aanvallen en over atoomwapens beschikken.
Het is moeilijk werken met premier Rabin, die een voorkeur heeft voor de politiek gelijk gerichte Uri Saguy . Ya’acov Ami-Dror kan niet naar en minister dan defensie gaan, als hij klachten heeft over het gedrag van de premier, omdat Rabin beide functies aan zich getrokken heeft. Bovendien vindt Rabin zijn opvattingen net zo belangrijk als die van de hoofden van de inlichtingendienst, omdat hij destijds een poos hoofd van de generale staf is geweest.
Het gevaar bestaat dat Rabin weldra niet meer naar adviezev van de inlichtngendienst zal luisteren. Dat deed hij immers ook niet toen hij de onderhandelingen met de P.L.O. in Oslo (1993) begon.
Generaal-majoor Shlomo Gazit zegt dat dit een ramp zou zijn. Het moreel van de inlichtingendienst zou nóg meer omlaag worden gehaald. Overigens is Gazit een medestander van Rabin.
Ariël Sharon zegt dat de inlichtingendienst bij herhaling heeft gewaarschuwd dat de terreur zal toenemen (zoals de ontploffing van een autobus in Tel-Aviv), maar de regering luistert niet. De dienst zegt dat Arafat er alle belang bij heeft dat de terreur toeneemt in de gebieden die hij niet in zijn macht heeft. Hij wil dat in de toekomst ‘Hamas’ zijn politieke partner wordt.
Verder zegt Sharon dat er een noodregering moet komen, met slechts een enkel doel: het opruimen van de terreur. Israël moet onmiddellijk weer de vrijheid krijgen om misdadigers te achtervolgen tot in Gaza en elk ander autonoom gebied, wanneer dat nodig is. “Laat men nu eens openlijk toegeven dat Arafat zich niet heeft gehouden aan de gemaakte afspraken”. Aldus Sharon.
Rabbi Jonathan Blass (Neveh Tzuf, Samaria) schrijft dat Israël bezig is weg te zakken in de modder van zelfzuchtig materialisme. Men schudt handen met moordenaars om zaken met hen te doen; het verleden moet worden uitgewist, nietwaar? Zal dít niet uitlopen op het einde van de staat Israël?
De ‘Hamas’ beweging is samengesmolten met de ‘Hezbollah’ en daardoor nog gevaarlijker geworden. Er zitten daar verscheidene idealisten bij die bereid zijn zichzelf met explosieven op te blazen.
De leiding ervan berust by Yehya Yaish, afkomstig uit Kalkilya. Hij is 29 jaar oud en gewezen student in de chemie (Bir Zeit universiteit). De groepen worden gesteund door Iran.
Yonah Alexander (George Washington Universiteit, VS) zegt dat er internationale samenwerking nodig is om de terreur in Israël te bestrijden. Het gaat om oorlog op kleine schaal. Geen vrede.
