De blanken die nu nog in de republiek Zuid-Afrika wonen, zijn kwetsbaar en bezig te verdwijnen. Hen wordt van alles verweten en ze zijn langzamerhand murw geworden onder de stortvloed van valse beschuldigingen, o.a. van Peter Hain, die Engeland vertegenwoordigt in Pretoria. Aldus de ‘Aida Parker Newsletter’.
Peter Hain heeft zijn oude kameraden opgezocht en in het openbaar verkondigd dat “de jammerende blanke Zuid-Afrikaners de investeringen van overzee kapot maken. Zij behoren eens meer aandacht te besteden aan de succesvolle transformatie van het land (sic) en juichen over de enorme mogelijkheden die er nu zijn (sic). Alle Zuid-Afrikaners behoren in dezelfde rivier te zwemmen en hun toekomst samen te realiseren”.
De spreker werd prompt bejubeld door de voorzitter van de Zuid-Afrikaanse communistische partij en het Afrikaans Nationaal Congres. Hij lanceerde meteen een felle aanval op de “niet vaderlandslievende Zuid-Afrikaners die hier en in het buitenland hun land besmeuren”. Dit sloeg op de blanken. Hij suggereerde dat als de blanken er niet waren geweest, er nu een niet-racistisch, niet-seksistisch en welvarend land zou bestaan. De aanwezige minister voor huisvesting, Sankie Mthembu-Mahanyele voegde er aan toe: “Ze verlaten het land vanwege gepleegde misdaden”.
Peter Hain zelf is echter dertig jaar geleden al begonnen het pad te effenen voor het ondermijnen van Zuid-Afrika. Hij begon zich te ontwikkelen tot een storende antiapartheid-pest onder leiding van Trevor Huddleston, maar was geboren in Kenia. In Pretoria, op de hogere burgerschool voor jongens, werd hij ‘Little Tom Noddy’ genoemd, die weigerde rugby te spelen omdat dat volgens hem een Afrikaanse sport was.
In 1969 en 1970, op 19 jarige leeftijd, leidde hij grote demonstraties tegen de ‘Springboks’ die in Engeland gingen spelen. Hij liet spijkers op het veld gooien in Tottenham, gooide rookbommen in de kleedkamers en ketende zich vast aan de bus die de spelers vervoerde.
De Engelsen vonden hem een gevaarlijke agitator, met de bijnaam ‘Hain the Pain’. Hij werd in de volgende 20 jaar een keiharde socialist. Achter zijn politieke praatjes ging zijn haat schuil tegen elke blanke conservatieve christen die had meegeholpen aan het opbouwen van een dynamisch, rijk, benijdenswaardig, industrieel en militair beschermd Zuid-Afrika. Dat was een onverdraaglijke gedachte voor elke gefaalde zwarte socialist. De wereld werd opgewekt om hem te vervloeken.
Peter Hain brengt zijn boodschap niet naar president Thabo Mbeki, die zorgvuldig alle blanken heeft geweerd uit de regeringsgebouwen. Hij wil niet met hen in dezelfde rivier zwemmen, zoals Peter Hain voorstelde. Thabo Mbeki wenst geen gebruik te maken van de deskundigheid van de blanken om een betere toekomst op te bouwen. Zij hebben 350 jaar lang Zuid-Afrika bestuurd. Zij zijn nu een onbeschermde minderheid. De Nationale Partij is er niet meer, na 46 jaar. De belangen van de Afrikaners zijn overboord gezet. Hun zelfrespect en onafhankelijkheid zijn gebroken. Velen van hen leven nu op de rand van armoede, of lopen zelfs te bedelen. Ze zijn beroofd van hun taal, want er wordt nu bijna overal Engels gesproken. Meer dan duizend ‘koppige boeren’ zijn vermoord. Boerenarbeiders hebben te maken gekregen met beperkende voorschriften. Desmond Tutu zwijgt hierover.
Geen wonder dat er twee miljoen mensen achter de horizon zijn verdwenen naar landen waar ze welkom en veilig zijn. Vakbekwame kleurlingen, Aziaten en academisch gevormde zwarten volgen hen. Ze nemen hun geld, hun kinderen en hun kennis met zich mee. De achterblijvende Afrikaners zoeken elkaar op om te overleven. Mogelijk zal de ‘Nieuwe Wereld Orde hen toch klein krijgen, en een modern Westers industrieel land voorgoed ineen doen storten.
