In het maandblad ‘Australian Beacon’ schreef ds.John.S.MacKenzie over de Anglicanen die zich naar het Vaticaan laten lokken. De rooms-katholieken vinden het uiteraard een prachtige ontwikkeling.
Een indrukwekkende vertoning was het in de Westminster kathedraal in Londen, waar kardinaal Hume twaalf gewezen Anglicaanse geestelijken installeerde als priesters. In witte gewaden lagen ze languit in de kerk voor het podium met het altaar.
Zoiets was nog niet eerder gebeurd in Engeland.
Er staan nog tweehonderd andere Anglicaanse predikanten en diakenen op een wachtlijst. Ook een dozijn nonnen, maar met hen weet men geen raad. Het geïnstalleerde twaalftal moest plechtig beloven nooit te zullen trouwen. Er werd een speciaal door de paus goedgekeurd gebed voor hen uitgesproken.
Ze zullen eerst als assistenten werken, voordat ze zelfstandig als priesters zullen optreden, is bepaald door het Vaticaan.
Kardinaal Hume zei dat het hem verdriet deed dat nog zoveel Anglicanen buiten de volheid van genade en waarheid leven, die is toevertrouwd aan de (rooms-)katholieke kerk, maar de ‘geschilpunten zijn echt en niet onbetekenend.
Hij herinnerde eraan dat de autoriteit en de rol van Petrus en zijn opvolgers onveranderlijk is. Dus zal het Vaticaan geen duimbreed wijken voor de oecumenische beweging en haar pleitbezorgers.
De koningin van Engeland heeft besloten een dienst in de Westminster bij te wonen, ter gelegenheid van het honderdjarig bestaan van het gebouw.
Het zal een ‘vesper’ zijn, zonder mis. Dit duurt 45 minuten.
Zij behoort dit niet te doen, want als hoofd van de ‘Church of England’ is zij gebonden aan het in ere houden van het protestantse geloof. De aartsbisschop van Canterbury heeft haar verkeerd geadviseerd.
Het interieur van de kathedraal is anti-protestants.
