Sinds de dood van Yitschak Rabin probeert de socialistische partij in Israël munt te slaan uit de verontwaardiging en verbijstering van de massa. Er wordt gescholden op de politieke groepen, die anti-Marxistisch zijn en tegenstanders van het uitleverings-proces (‘vredes-proces’), dat in volle gang is (het leger trekt zich uit steeds meer plaatsen terug), en tevens op de rabbi’s, die het ‘land voor vrede’ idee niet willen goedkeuren, en dus wel ‘anti-Rabin’ geweest zouden zijn en door hun zwijgen gewapend verzet zouden hebben ‘aangemoedigd’.
Religieuze en niet-religieuze Joden groeien steeds verder uit elkaar.
De socialisten verwijten de tegenstanders, dat ze fanatiek zijn en tegen de ‘Halacha’ (Joodse Wet) handelen door niet het veld te ruimen voor de Arabieren van Arafat, die Israël ‘vrede’ zal bezorgen …. (Aldus Gerson Silver in ‘The Jerusalem Post’, internationale editie).
In het parlement zei minister Yossi Sarid dat de leider van de Likoedpartij (de conservatieven), Binyamin Netanyahoe, de schuld is van de moord (Rabin) omdat hij de premier destijds een verrader en een moordenaar heeft genoemd. Deze leugen is honderdvoudig herhaald in allerlei publicaties in Israël. Het is een leugen en de moordenaar heeft uitdrukkelijk verklaard, dat hij uit persoonlijke overtuiging handelde. De heer Netanyahoe heeft provocerende opschriften op straat laten verwijderen en herhaaldelijk de aantijgingen tegen zijn persoon en zijn partij van de hand gewezen. (Aldus Aäron Lerner in ‘Independent Media Review’).
Er wordt ook hier en daar opgeroepen tot eenheid in de zin van ‘laat alles nou maar z’n beloop hebben’, ‘verzet tegen het vredes proces is zinloos’, stap maar over de geschilpunten heen’, e.d. De socialisten willen de ‘uitverkoop’ afgerond hebben, voordat volgend jaar bij de verkiezingen de oppositie het voor het zeggen kan krijgen (Joan Davis in ‘The Jerusalem Post’).
Vele Amerikaanse Joden willen niet, dat de regering in Washington geld stuurt naar de ‘Palestijnse Autoriteit’ in de door haar overgenomen steden en dorpen, omdat het vrijwel zeker is, dat ‘t zal worden gebruikt voor het versterken van het leger van de Arabieren, hun politie en hun bureaucratische instellingen. Met andere woorden, de gewone inwoners zullen er niet mee geholpen worden. (Aldus de Amerikaan Charles Myers, in hetzelfde blad).
Sommigen vragen zich af, of in de staat Israël democratie en Judaïsme feitelijk wel verenigbaar zijn, of het land niet duidelijk moet onderscheiden tussen ‘echte’ en ‘niet-echte’ Joden binnen haar grenzen, zegt rabbi Spectre, directeur van de conservatieve Masorti-beweging in Israël!. Er is bij voorbeeld een stroming, die zegt dat huwelijken, die niet in een synagoge zijn gesloten, niet wettig zijn. Alsof er al niet genoeg verdeeldheid in het land bestaat.
Er wordt momenteel niet geschreeuwd of gevochten in de Knesset (het parlement) in Jerusalem, maar naar mate Jasser Arafat een steeds groter wordend gebied in handen krijgt, zal de spanning weer toenemen. Dan wordt de realiteit zichtbaarder. Israël wordt in elkaar gedrongen, het is ‘Verraden en verkocht’ zoals ‘de Conservatieven’ zeggen. De dromen van 1948 vervliegen. Is dit ‘De vrede’ waar men zo vurig naar heeft uitgezien?; nee, helemaal niet.
Arafat heeft in de ‘Kennedy School’ van de ‘Harvard University’ in de V.S. opnieuw verklaard, dat de grondslagen van de ‘Palestijnse’ staat (waaronder ‘de vernietiging van de staat Israël’) niet zijn veranderd.
AEr zouden amendementen gemaakt kunnen worden, in een nieuwe Palestijnse grondwet@. Dat is niet wat de bevolking van Israël wil horen. Hij beloofde op 9 september 1993, dat Ade noodzakelijke wijzigingen@ zouden worden aangebracht. Daar behoort Sjimon Peres Arafat nu aan te herinneren, zegt de hoofdredacteur van ‘The Jerusalem Post’.
