Zaterdag 22 november j.l. stond er in het Financiële Dagblad een paginagrote advertentie afgedrukt met de kop “Wordt het tijd voor een nieuwe wereldmunt?”
De advertentie is de aankondiging voor de Summit 2009 die 9 december georganiseerd werd door het FD in Amsterdam.
Slechts terloops blijkt het programma te gaan over een nieuwe wereldmunt. Het grootste deel van het programma wordt ingenomen door vraagstukken inzake veiligheid, energievoorziening, innovatie en monetaire ontwikkelingen, internationale machtsverhoudingen en opkomende economieën.
Maar de vraag of er een nieuwe wereldmunt moet komen, daarover is diep nagedacht door de Single Global Currency Association (SGCA). (http://www.singleglobalcurrency.org).
Er blijken rond de zeventien verschillende namen in omloop te zijn voor deze komende wereldmunt. Op de website zijn diverse artikelen te lezen wanneer, hoe en waarom een wereldmunt geïmplementeerd moet worden.
In maart van dit jaar verscheen de meest recente editie van een handleiding van 500 pagina’s die de wereldmunt moet mogelijk maken. In dezelfde maand vond de internationale conferentie van de SGCA in Amerika plaats. Veel artikelen geschreven door diverse economen van naam, waarin een wereldmunt wordt bepleit, zijn te lezen op de website.
Het doel van de in 2003 opgerichte SGCA is de invoering van één wereldmunt binnen een wereldmonetaire unie met een wereldbank aan het hoofd. Dit moet in 2024 bereikt zijn, op de tachtigste verjaardag van de Bretton Woods conferentie van 1944.
De SGCA staat dan ook zeer positief ten opzichte van de invoering van de euro, maar niet alleen van de euro, ook in andere gebieden op deze wereld moeten zo snel mogelijk regionale monetaire unies geïnstalleerd worden, zoals bij voorbeeld in een aantal Arabische oliestaten of een Oost-Aziatische en een West-Afrikaanse monetaire unie en de Centraal-Amerikaanse muntunie. Al deze plannen zijn inmiddels in de uitvoeringsfase.
Ook wil de SGCA dat Zweden, het Verenigd Koninkrijk en andere Europese landen die nog niet de euro ingevoerd hebben, hun verzet staken en deze munt accepteren als nationale valuta.
Met 70 leden wereldwijd, timmert de SGCA hard aan de weg. Maar ondanks dit geringe aantal, hebben ze toch een zekere invloed weten te krijgen. Veel pr-activiteiten worden ondernomen.
Zo worden er regelmatig brieven geschreven naar het IMF en de Wereldbank, maar ook naar de Council on Foreign Relations. Zo bedankten ooit George Bush en Wereldbank topman Paul Wolfowitz de SGCA voor het toegezonden boek over de invoering van de wereldmunt.
Half november j.l. riep de SGCA de G20 middels een brief op om serieus na te denken over de invoering van een wereldmunt.
En ook de Britse premier Gordon Brown en de Franse president Sarkozy, die pleiten voor een nieuwe Bretton Woods conferentie, kunnen op steun van de SCA rekenen.
Het bestuur en de adviseurs van de SGCA bestaat uit een bonte verzameling van hoogleraren, bankiers, ondernemers en mensen met topfuncties in het bedrijfsleven. Een van de bestuursleden adviseert in zijn vrije tijd de Rockefeller Foundation. De leden van de SGCA komen uit de VS en Canada en ook een aanzienlijk deel uit India.
De website vermeldt een timetable voor de invoering van een wereldmunt. Zo moeten van 2013 tot 2015 alle Oost-Europese landen de euro ingevoerd hebben. En in 2016 moeten alle landen in Zuidelijk Afrika een monetaire unie tot stand gebracht hebben.
In 2018 kunnen in ieder geval alle G20 landen een gezamenlijke munt ingevoerd hebben. En twee jaar later kan er een nieuwe Wereldbank uit de grond gestampt worden, een samensmelting van het IMF en de oude Wereldbank. In 2021 zou de nieuwe wereldmunt in ieder geval gebruikt kunnen worden als betaalmiddel in het elektronisch verkeer, waarna op 1 januari 2024 de wereldmunt zijn feitelijk beslag krijgt. Volgens Martin Wolf van de Financial Times, kan het zo snel niet gaan. Volgens hem wordt pas in 2055 de wereldmunt ingevoerd. Anderen schatten de kansen pas in rond 2080 tot 2100.
De voordelen van de wereldmunt zijn evident, aldus de SGCA. En wel om een heleboel redenen.
1) In één klap is de wereldwijde valutaspeculatie door gewetenloze beurshandelaars verleden tijd.
2) Transactiekosten op buitenlandse valuta op internationale geldmarkten zijn passé.
3) Consumenten wereldwijd zijn verlost van de noodzaak om hun valuta om te wisselen in andere valuta als zij een buitenlandse vakantiereis willen ondernemen. Nu al is dat binnen de Eurozone gerealiseerd. Dat betekent onder andere dat provisiekosten op internationale valutatransacties tot het verleden behoren.
4) Valutarisico bij buitenlandse betalingen zijn verleden tijd. Dat geldt ook voor buitenlandse beleggingen en de handel in buitenlandse derivaten.
5) Wereldwijde inflatie kan veel beter in de hand gehouden worden.
6) Rentes op geldleningen in non-euro valuta worden iets voorspelbaarder.
7) Landen hoeven geen geldreserves meer aan te houden in vreemde valuta’s en zijn dus gevrijwaard van wisselkoersschommelingen.
8) Om logistieke redenen is het veel eenvoudiger één munt wereldwijd aan te houden. Controle op uitgifte en inname gebeurt veel efficiënter. Er is daar maar één instantie voor nodig: een Wereldbank, die tegelijkertijd ook de inflatie in de gaten houdt.
9) Zoals consumenten nu al binnen het eurogebied prijzen met elkaar kunnen vergelijken, kan dat straks wereldwijd. En dat is weer goed voor de concurrentie.
Nobelprijswinnaar Economie Robert Mundell, pleit al jaren voor de invoering van één wereldmunt. Mundell wordt wel gezien als één van de vaders van de Euro.
Op 27 september j.l. zei hij in het Belgische dagblad De Tijd: “Uiteindelijk moeten we evolueren naar een globale munt. Een globale economie heeft een globale munt nodig, zo simpel is het.”
(…)”Ik schat dat het nog dertig jaar duurt voor we zover zijn.”
In 2010, zo stelt Mundell voor, moeten er nieuwe Bretton Woods akkoorden gesloten worden, waardoor de vijf dominante munten (dollar, euro, yen, yuan en pond) aan elkaar geklikt worden.
