Hoewel gezegd kan worden dat het politieke marxisme dood is, leeft een ander type nog steeds voort, namelijk het cultureel marxisme. Voortgebracht door Antonio Gramsci en Georg Lukask en werd geleerd door Max Horkheimer, Theodor Adorno, Erich Fromm en Herbert Marcuse op de Frankfurter School. Zij verrijkten hun theorie met leerstellingen van Sigmund Freud. Het culturele marxisme is populair gemaakt door de ’68 generatie en via de politiek, scholen en media dagelijkse kost voor ons allen. We kennen het onder de noemer van het progressief denken.
Het credo van dat culturele marxisme kan kort samengevat worden: “Weg met het westen. Weg met onze cultuur en onze beschaving, weg met onze waarden, weg met ons!” Het cultureel marxisme is zo inderdaad meer effectief in het afbreken van Gods Schepping dan het politieke marxisme. De kerk is vaak niet bij machte deze vorm te weerstaan. Kerkelijke leiders hebben vaak aangenomen dat de sociale analyse van het culturele marxisme de wereld verdeelde in ‘onderdrukkers’ en ‘slachtoffers’. Ze hebben zich te snel aan de vermeende ‘slachtoffers’, zoals homoseksuelen aangepast en de onwetende kerkjeugd niet tegen dit gevaar gewaarschuwd. Ze hebben zelfs toegestaan dat er aan de christelijke wortels, de voluit bijbelse leer van alle eeuwen, werd gesleuteld en zo de oude waarheden weggegeven, zodat ze niet voor racisten uitgemaakt zouden worden.
Het culturele mandaat
De Bijbel spreekt van 2 grote mandaten die God aan de wereld gegeven heeft. De eerste, de scheppingsopdracht, zegt tot ons: “Weest vruchtbaar, en vermenigvuldigt, en vervult de aarde, en onderwerpt haar, en hebt heerschappij over de vissen der zee, en over het gevogelte des hemels, en over al het gedierte, dat op de aarde kruipt!”. Het tweede is het zendingsbevel en luidt: “Gaat dan henen, onderwijst al de volken, dezelve dopende in den Naam des Vaders, en des Zoons, en des Heiligen Geestes; lerende hen onderhouden alles, wat Ik u geboden heb”. Het eerste werd aan het begin van de schepping gegeven, het tweede aan de dageraad van de nieuwe Schepping, door Christus.
Om terug te komen op onze cultuur: we moeten aan dit cultuurmandaat gehoorzamen. Een citaat van de Amerikaanse theoloog Dr. James Kennedy: “(…) Bijvoorbeeld in de instelling van het huwelijk en het huisgezin; in de instelling van de scholen; in de instelling van de kerk (die niet altijd haar glorie aan God gebracht heeft); in de instelling van de staat (die ook zeker niet altijd haar glorie aan God gebracht heeft); in de verschillende raakvlakken van het leven, in de muziek, de literatuur, de kunst, de handel, het zakenleven, de architectuur, de regering, de opvoeding en ga zo maar door… in ieder aspect van het leven! De mogelijkheden van Gods schepping, de schatten die God in deze wereld heeft geplaatst (uitgewerkt in bovenstaande aspecten) zijn allen gemaakt om tot eer en glorie van Gods grote Naam gebruikt en naar buiten gebracht te worden.
Het is een wonder dat vele christenen deze Goddelijke Opdracht eeuwen lang ter harte genomen hebben, hoe jammer dat de kerk, in de laatste 75 tot 100 jaar, dikwijls dit gebod heeft genegeerd.
Het christelijke onderwijs is nu in handen van goddeloze opvoeders. De godvrezende wetenschap is nu overgegaan in handen van de ongelovige wetmatigheid (zonder God). Onze God eerbiedigende media is nu in handen van de wereld, met als gevolg dat we gebombardeerd worden met goddeloze gedachten, invloeden en ideeën. We hebben de macht van de regering, die in dienst moet staat van God, uit handen gegeven en laten ons nu beteugelen door een duivelse agenda die de macht eist over de gehele wereld. We hebben gedwaald en niet getracht het cultuurmandaat, Gods gebod, te volbrengen.”
Dit is een ernstige dagvaarding en het moet ons oproepen een einde te maken aan het telkens weer terugtrekken uit deze samenleving. Het zou ons moeten helpen vooruit te gaan en terug te vorderen wat we verloren hebben. God heeft in het verleden machtig gewerkt. Door de kracht van de Heilige Geest mocht Maarten Luther de aanzet geven tot de Reformatie over de gehele wereld. Dat wil en kan Hij nu nog, sterker: Hij eist dit van ons! Dat krachtige geloof in de Heere moet opnieuw in ons gaan leven, zodat wij weer ten strijde trekken, hier op aarde, voor Gods Kerk en eens zullen triomferen in de hemel. Hij roept ons op: “Strijd den goeden strijd des geloofs”; tótdat Christus Zijn vijanden tot Zijn voetbank zal gemaakt hebben en de overwinning behaald zal zijn.
