De politieke leiders zeggen, dat Israël zich geen oorlog meer kan veroorloven. De F-15 vliegtuigen, de Merkava tanks en al het nieuwste materiaal om het land te beveiligen en te verdedigen, staat in de opslagplaatsen. De Arabieren wachten vol ongeduld op de dag dat dit alles verroest zal zijn. Dit zegt Yohanan Ramati in ‘The Jerusalem Post’ (International Edition)
Tevens zegt hij dat de bevolking van Israël ontmoedigd, teleurgesteld, verbitterd en lusteloos raakt door de uitspraken en maatregelen van de regering.
Propaganda van overheidswege is erop gericht het verzet van haar tegenstanders af te zwakken, die echter in aantal dagelijks toenemen. Hierdoor wordt de sfeer in het land bedorven.
De mensen laten zich niets meer wijs maken. Zij zien wat de leiders gedaan hebben en welke gevolgen de maatregelen van de regering hebben voor de staat Israël.
Hij vraagt zich bijvoorbeeld af wat de soldaten denken, die dagelijks te horen krijgen, dat de bedoelingen van hun vijanden goed zijn. De helft van hun officieren zou tegen ‘de vrede’ zijn, want zij zouden op de anti-linkse partijen stemmen. Dit werkt demoraliserend.
De regering offert alles op aan de ‘vrede’. Arafat en zijn kameraden moeten volledige zeggenschap krijgen over Judea, Samaria en Gaza. Ze zwijgt over het feit dat de Palestijnen nog altijd niet hun doel, de vernietiging van de staat Israël, hebben opgegeven.
Yohanan Ramati, die voorzitter is van het ‘Jeruzalem Instituut voor Westelijke Defensie’, zegt dat Rabin en zijn partijleden de Arabieren helemaal in de kaart spelen. Deze Arabieren praten over vrede, maar bereiden zich voor op oorlog!
Radio en televisie (in handen van de overheid) laten in en achter het nieuws slechts in tien procent van de regeringszendtijd tegenstanders aan het woord komen. Over de socialistische commentators wordt gezegd dat zij ‘onpartijdig’ zijn. Zo worden de mensen gehersenspoeld met de leus ‘vrede is de beste garantie voor onze veiligheid’.
Het is niet waar! Ook geld en welvaart kunnen dat niet doen, zoals vele andere landen dat hebben ervaren, die nu de brokstukken bij elkaar vegen en weer bereid zijn om voor hun vrijheid te vechten. Aldus Yohan Ramati.
Gabriël Ben-Dor, die professor in de politieke wetenschappen is aan de universiteit van Haifa, wijst erop, dat de socialisten terugkomen op hun belofte in 1992, dat zij de hoogten van Golan niet zullen ontruimen voor beloften van Hafez al-Assad, president van Syrië. Zijn zij vergeten dat Assad uitdrukkelijk heeft gezegd dat er geen verzoening mogelijk is..!?
Tevens zegt Ben-Dor dat de bevolking van Israël het beu is te zien hoe er in Jeruzalem wordt gemanipuleerd, er geheime afspraken worden gemaakt, oneerlijkheid aan de orde van de dag is en er corruptie heerst in de politiek.
Hij zegt dat premier Rabin een volksraadpleging behoort te houden over de hoogten van Golan, zodat werkelijk iedereen zijn mening kan geven.
Ben Dansker, die econoom is, schrijft dat hij verwacht dat al het land dat in de z.g.n. ‘Zesdaagse oorlog’ door Israël werd veroverd verloren zal gaan. Als dat inderdaad gebeurd zullen vele boeren (kolonisten) huis en haard verlaten en misschien weer in een kibboets gaan leven, waar ze dertig jaar geleden of zo begonnen.
Ben Dansker denkt dat vele Zionistische plannen naar het einde van de wereld moeten worden verschoven of, zoals de meeste Joden geloven, naar de dag dat de Messias terugkomt om de wereld te regeren.
In ieder geval ziet de Palestijnse politie niet uit naar die dag.
