In ‘Frontline Fellowship News’ geeft Dr.Peter Hammond de ervaringen weer van hem en zijn medewerkers, die allen als zendelingen werkzaam zijn in Soedan, Angola, Malawi, Moçambique, Zambia, Zimbabwe en Rwanda. Zij verspreiden behalve het Evangelie (met vertaalde Bijbels) medicijnen; in klinieken, ziekenhuizen, kerken, scholen, zowel als op beschutte plaatsen in de open lucht, soms erg moeilijk bereikbaar, met vliegtuigjes, vrachtwagens, ezels of kamelen.
Deze zendelingen moeten onder zeer moeilijke omstandigheden hun werk doen.
Van de hand van de heer Hammond is het boek verschenen ‘Holocaust in Rwanda’.
Daaruit blijkt, dat het de christelijke Toetsies zijn, die massaal werden afgeslacht door de Hoetoes. Zij drongen de huizen, kerken en ziekenhuizen binnen, zij joegen de mensen de straat op en vermoordden hen daar.
De afschuwelijke waarheid is, dat liberale kerk-leiders hieraan hebben meegewerkt; zij blijken de bijbelgetrouwen te haten.
De mensen konden zich niet verweren, omdat hun regering hen tevoren had gedwongen hun vuurwapens in te leveren. Hulpkrachten van de Verenigde Naties hebben de toestand alleen maar erger gemaakt. Hulp-colonnes met voedsel kwamen steeds met veel vertraging door de chaos heen. Medici kwamen te laat of werden onderweg beroofd van de dringend nodige geneesmiddelen. Ze werden onvoldoende beschermd tegen de misdadigers. Ze hielpen bij het begraven van de talrijke onschuldige slachtoffers.
“Vrede, waarheid en recht zijn vertrapt. Bidt voor Rwanda”, zegt Dr.Hammond.
In Soedan gaat het inmiddels van kwaad tot erger. Het leger van de Moslim-regering (het ‘National Islamic Front’) is begonnen alle kerken te bombarderen, bruggen op te blazen en mensen te beschieten in het door haar verloren gebied (dus bevrijd van de Moslims) dat ‘West Equatoria’ heet (in Zuid-Soedan). Talrijke christenen zijn gedood of gewond. De mensen worden vanuit helikopter ‘gunships’ met mitrailleurs beschoten. Het wordt de aanwezige zendelingen erg moeilijk gemaakt onder deze omstandigheden te werken.
De vluchtelingen-kampen in Acholi, Pii en Agogo zijn beschoten, waardoor 152 inwoners werden gedood. De met de regeringstroepen samenwerkende ‘Moslim militia’ heeft elk dorp, dat ze bereiken konden, geplunderd, vrouwen en kinderen mishandeld of gemarteld, zodat 60.000 mensen op de vlucht sloegen. Sommigen hadden voor de vijfde keer hun huis verloren door bombardementen. Twee predikanten bevonden zich onder degenen, die werden verkocht aan slaven-handelaren.
Een team van artsen en zendelingen van de ‘Frontline Fellowship’, met hulpgoederen, heeft deze streek inmiddels vanuit Zuid-Afrika bereikt. Protesten ingediend bij de ambassadeur van Soedan bij de Verenigde Naties (Mr. Ali Mohammed Osman Yassin) in New York, zijn genegeerd. Dr. Hammond schrijft in ‘Faith under fire in Sudan’, dat ondanks alles het aantal christenen blijft groeien.
Het is opvallend, dat de wereldpers hierover zwijgt. Dit wordt onderstreept door ds.Frank Retief in ‘Tragedy to Triumph’. Er wordt ontzettend geleden, maar ook gestreden, door de christenen in Afrika. Het is schokkend, wat de Moslims de christenen aandoen. Aldus Morgan Norval in ‘Death in the Desert’.
Dr.Hammond klaagt over de geringe belangstelling en hulp van de meeste kerken.
Niet alleen financieel laten ze ‘t erbij zitten. Er zijn ook weinig mannen bereid zendeling te worden; tachtig procent van de verspreiders van het Evangelie, die hij tegenkomt, zijn vrouwen.
Moçambique werd bevrijd van de communisten, maar de uitgebrande kerken en verwoeste scholen moeten worden opgebouwd.
Ds.Rowland Bingham in Nigeria zegt:”Ik wil Afrika openen voor het Evangelie of sterven terwijl ik het probeer”. De kerken worden hard tegengewerkt in zijn land, maar hij gaat onvermoeibaar verder. Ds. Alexander Macay, leider van een groep zendelingen in Uganda, schreef: “Binnen zes maanden zult u waarschijnlijk horen dat er een van ons is gestorven. Laat u niet van de wijs brengen, maar stuur meteen iemand anders om zijn plaats in te nemen”. Zulke mensen zijn met God’s hulp opgewassen tegen rampen in Afrika.
