De Zuid-Afrikaanse regering doet haar uiterste best om steeds meer rijksambtenaren te recruteren uit de niet-blanke rassen. Het gevolg is dat hoge posten bezet worden door onervaren ambtenaren, terwijl ervarenen in grote aantallen met grote bedragen uitgekocht worden. Dit wordt duidelijk gezien in het justitiële apparaat.
Stephen Mulholland schreef in de Sunday Times van 23 februari j.l. “Elke dag brengt nieuwe bewijzen dat onze regering zich blindelings in het afrikaniseringsproces stort. Zij antwoordt geprikkeld op elke vorm van kritiek. Arbeidsplaatsen worden voor zwarten gereserveerd; het gevolg is dat velen een baan ontvangen die ze niet kunnen uitvoeren. Mensen wier capaciteiten onbetaalbaar zijn en die veel ervaring hebben gaan met grote gouden handdrukken vroeg met pensioen en vinden een baan in de particuliere sector. Willen veranderingen succes hebben, dan moeten ze stapsgewijs gebeuren”.
Over de nieuwe elite schrijft hij: “Onze nieuwe regerende klasse schijnt die instelling te hebben dat zij wil vermijden besluiten te nemen. Mensen die tientallen jaren in ballingschap in een collectivistische omgeving hebben gestudeerd, hebben nauwelijks enige ervaring van leiding geven in een gecompliceerde economie.”
Dr. Edward Cain schrijft dat we dagelijks kunnen lezen over gebrekkige prestaties, verspilling, corruptie, zelfverrijking en nepotisme.
De commissie Semenya die een onderzoek moest instellen naar de overheidsuitgaven in de Noordkaap meldt het volgende:
Een veiligheidsambtenaar heeft een lift laten aanbrengen vanaf zijn parkeerplaats naar zijn kantoor op de derde verdieping. Zijn kantoor is voorzien van een toilet met badkamer. Een speciaal vloerkleed moet het verschil tussen hem en zijn ondergeschikten laten zien. Alle ruiten hebben spiegelglas. Het gebouw waarin hij werkt heeft is R. 8 miljoen waard. Het is echter voor R. 18 miljoen gekocht van de aannemer, Dimitri Kourtoumbellids.
Ook rapporteerde de commissie dat de provinciale Minister van Financiën Edgar Mushwana ongeveer R. 97 miljoen die voor salarissen bestemd waren op een andere post geplaatst had om een nieuw parlementsgebouw te kunnen bouwen.
Daarnaast stelde zij vast dat de provincie totaal geen overzicht over de uitgaven meer had.
