De boycot van Israëlische producten door supermarkten maakt veel los. Critici van Israël vinden dat producten afkomstig uit betwiste Joodse nederzettingen gelabeld moeten zijn, zodat consumenten weten waar deze vandaan komen. Felle tegenstanders van de Joodse staat zien bij voorkeur een totale boycot van Israëlische producten. De verbazing over de boycot verbaast mij, want die komt niet uit de lucht vallen. Het is het gevolg van een beleidsomslag bij Buitenlandse Zaken (BuZa), dat tot een klimaat leidt waarin de anti-Israëllobby gedijt.
Midden-Oostenbeleid BuZa
Op 5 november 2012 werd minister Frans Timmermans (PvdA) beëdigd als minister van BuZa. Op 12 december zond hij zijn brief over het Midden-Oostenbeleid aan de Tweede Kamer. Hij bepleit een twee-statenoplossing en geeft tevens aan wat de levensvatbaarheid van die oplossing in de weg staat, onder andere het Israëlische nederzettingenbeleid en de status van Jeruzalem. Diezelfde dag kondigt oud-premier Van Agt aan dat in januari 2013 het burgerinitiatief ‘Sloop de muur’ zal worden aangeboden. De vereiste handtekeningen waren in een lange periode daarvoor verzameld. Geen toeval dus, maar een uitgekiende lobbystrategie. Het wachten was op een geschikt moment om de druk op Israël te vergroten en dat kwam met de wisseling van de wacht op BuZa. In januari 2013 schreef ik daarover een artikel in Het Zoeklicht. Bedrijven, individuen en maatschappelijke organisaties worden meegezogen in een verwerpelijk anti-Israëlbeleid. Dat supermarkten selectief politiek bedrijven is kwalijk en dat heb ik kenbaar gemaakt bij het Jumbofiliaal in mijn woonplaats.
Beladen discussie
Op 22 juli was er in het programma Knevel en van den Brink een beladen discussie over de boycot, tussen CIDI-woordvoerster Esther Voet en Koos van Dam. Van Dam was topdiplomaat in vele islamitische landen en bleef na zijn pensionering actief als adviseur. In het buitenland staat hij al decennia bekend als een felle tegenstander van Israël. De onderbouwde argumenten van Esther Voet dat de boycot van Israël selectief en eenzijdig is, deed hij af als ‘afleidingsmanoeuvres’. Toen ik hem aanhoorde, dacht ik: Hoezo afleidingsmanoeuvres? Wordt Israël dan niet direct aan de landsgrenzen bedreigd door Hamas, Hezbollah en dictaturen? Dreigt er geen burgeroorlog in Egypte? Leren de gruwelijkheden in Syrië niet wat Israël te wachten staat als dergelijke hordes het land overlopen? Wordt Noord-Cyprus dan niet bezet door NAVO-bondgenoot Turkije? Mogen Westerse landen een zelfverdedigingsoorlog voeren op duizenden kilometers afstand in Afghanistan, maar moet het geografisch en demografisch nietige Israël zich koest houden bij directe dreiging aan de landsgrenzen?
Het Beloofde Land
Israel heeft volgens de Bijbel en naar Goddelijke belofte recht op dat stukje land (Genesis 17:8, Hebreeën 11:8,9). Ook als het gaat om het internationaal recht, zien critici van de staat Israel dikwijls veel feiten over het hoofd. Profetische Bijbelgedeelten die duizenden jaren geleden zijn opgeschreven, gaan thans voor het oog van de wereld in vervulling (Zacharia 12 en 14). Judea en Samaria moeten volgens Israëls vijanden ‘Judenrein’ worden, zoals veel landen in die regio al zijn. Er zijn critici die menen dat Israël de grootste bedreiging vormt voor de wereldvrede. Europa heeft er zelfs onderzoek naar laten verrichten. Was het voor 1948 dan zo vredig op deze planeet? Integendeel, juist dit continent werd geconfronteerd met twee gruwelijke wereldoorlogen en een golf van antisemitisme. De mensheid kampt met een moreel probleem en kan beter uitzien naar de Wederkomst van Christus. Helaas miste ik deze invalshoek die avond bij de EO aan tafel.
Jaap Spaans
De auteur is publicist en tracht vanuit de Bijbel een visie te geven op belangrijke, soms controversiële maatschappelijke onderwerpen. Voor zijn eerder en meest recente publicaties zie www.jaapspaans.nl. Bovenstaand opiniestuk verscheen tevens op de website www.habakuk.nu en www.kerknieuws.nl
