Herinnert u zich Haïti, dat in oktober 1994 op bevel van president Clinton in bescherming werd genomen door strijdkrachten van de V.S.?
Hij stuurde er 21.000 soldaten naar toe om ‘orde en democratie’ te herstellen, zodat de weggejaagde marxist Jean Bertrand Aristide weer staatshoofd kon worden.
Maar de dwaasheid van deze operatie ten gunste van een revolutionaire despoot moet nu voor iedereen duidelijk zijn, zegt ‘The Aida Parker Newsletter’ (Auckland Park, RSA).
Aristide was in 1991 door het Haïtiaanse leger, onder leiding van Luitenant-Generaal Raoul Cedras, de deur uit gezet, hoewel hij eigenlijk de doodstraf verdiende. Aristide was namelijk voortdurend bezig met revolutionair geweld, het doden van mensen met autobanden inbegrepen.
Hij volgde de opvattingen van Stalin en Mao naar de letter, en zijn regering was een zwarte bladzijde in de geschiedenis van zijn land. Maar Bill Clinton was een goede vriend van deze gewezen Rooms-Katholieke priester.
Nu is het duidelijk dat er van een bevordering van de democratie onder de ‘vernieuwde’ Aristide niets is terecht gekomen. In feit is Haïti een eeuw achterop geraakt, en is het nieuwe jaar in gegaan met angst en beven.
Aristide heeft ongeveer 400 politieke tegenstanders laten vermoorden. De economie ligt in puin. De helft van de bevolking is werkloos. Gewelddadige overvallen en berovingen zijn aan de orde van de dag; orde en gezag zijn verdwenen.
De man die in september 1994 de weg had geëffend voor de terugkeer van Aristide, Jimmy Carter, werd ongerust en bezocht Haïti in augustus 1995 voor de tweede keer. Dit maal in gezelschap van zijn gewezen adviseur voor nationale veiligheid, Robert Pastor.
In een gepubliceerd verslag hebben zij geen goed woord voor Aristide over. Bijvoorbeeld de in juni gehouden verkiezingen zijn een klassiek voorbeeld geweest van verregaande corruptie, vervalsingen en het manipuleren van mensen.
Het verslag spreekt van Aeen aanfluiting voor een wettige verkiezingA. Pastor merkte op dat hij van de 13 verkiezingen die hij als waarnemer in verschillende landen had meegemaakt, Haïti de ergste was. Een ramp@.
Leden van de Canadese ‘Heritage Foundation’ kwamen tot dezelfde conclusie, die zij in een ander rapport bekend maakten aan het ministerie van buitenlandse zaken in Washington. De minister geeft nu toe, AAristide is (blijkbaar) niet de man om het soort Haïti te leveren, dat de V.S. graag zou zien@….
Bovendien bestaat het gevaar, dat de revolutie de grans over zal gaan naar de Dominicaanse Republiek. Er zijn daar groepen, die sympathiseren met Aristide en mogelijk fel zullen reageren als iemand probeert Aristide te vervangen door een anti-marxistisch staatshoofd.
Het bezetten van Haïti door het Amerikaanse leger was destijds een persoonlijk bevel van president Clinton, zonder raadpleging van het Congres. Hij zal daar bij de komende verkiezingen stellig aan worden herinnerd, en niet alleen door leden van de republikeinse partij.
