Jarenlang heeft de Joodse Centrale Raad in Duitsland (Zentralrat der Juden in Deutschland) pleidooien gehouden voor immigratie en meer rechten voor buitenlanders. Vorige week veranderde zij abrupt van mening. De Centrale Raad die bijna de helft van alle 240.000 joden in Duitsland vertegenwoordigt, uit heftige kritiek op de multiculturele samenleving.
Het conflict in het Midden Oosten is niet in de eerste plaats een politiek conflict dat met militaire en economische middelen wordt uitgevochten, maar het is allereerst een geestelijk, een religieus conflict waarvan het beheer van de Tempelberg in Jeruzalem het kernpunt vormt.
Richard Coudenhove Kalergi, de oprichter van de PanEuropa beweging is plotseling weer populair geworden. In korte tijd verschenen er twee biografieën over deze vader van de Europese integratie.
Het gaat om ‘Botschafter Europas. Richard Nikolaus Coudenhove-Kalergi und die Paneuropa-Bewegung in den zwanziger und dreissiger Jahren’, geschreven door Anita Ziegerhofer-Prettenthaler en ‘Richard Coudenhove-Kalergi, Umstrittener Visionär Europas’, geschreven door Vanessa Conze. Beide publicaties verschenen in 2004.
Begin september werden er drie jongemannen (twee Duitsers en een Turk) in hun vakantiehuisje in het Duitse plaatsje Medebach opgepakt wegens het beramen van de “grootste aanslag” in Duitsland. Drie verdachten waren onder meer van plan aanslagen te plegen op Amerikaanse militaire objecten. Door hun arrestatie zou “een zware aanslag” verijdeld zijn. In alle media stond het bericht op de voorste pagina. De “harde kern” van de Duitse cel van de Islamic Jihad Union (IJU) zou hiermee een zware slag zijn toegebracht. Volgens sommige kranten zou er ook een link met Al Qaida zijn. Bijna driehonderd ambtenaren van het Bundeskriminalamt waren een half jaar bezig om de organisatie in kaart te brengen. Duitsland was ter nauwer nood gered. Het Duitse terreurcomplot werd ook in verschillende Amerikaanse media breed uitgemeten. Zo werd onder meer Syrië door The New York Times in verband met het complot gebracht.
Hoewel gezegd kan worden dat het politieke marxisme dood is, leeft een ander type nog steeds voort, namelijk het cultureel marxisme. Voortgebracht door Antonio Gramsci en Georg Lukask en werd geleerd door Max Horkheimer, Theodor Adorno, Erich Fromm en Herbert Marcuse op de Frankfurter School. Zij verrijkten hun theorie met leerstellingen van Sigmund Freud. Het culturele marxisme is populair gemaakt door de ’68 generatie en via de politiek, scholen en media dagelijkse kost voor ons allen. We kennen het onder de noemer van het progressief denken.
