Zondag 15 augustus werden de doden herdacht van de bomaanslag in het Noord-Ierse stadje Omagh precies een jaar geleden. De daders zijn echter nog steeds niet berecht.
Onvoorstelbaar groot is het leed dat de bevolking moet dragen. Zo velen van hen werden in een klap weggevaagd door een terroristische aanslag. Zout in de wonden is het feit dat nog niemand voor deze wrede massamoord is berecht.
Rabbi Shlomo Riskin uit Efrat betreurt diep het verloren gaan van Judea, Samaria en Gaza aan de Arabieren van Jasser Arafat. Het is geheiligd land, waar de Joden na de ballingschap naar terugkeerden en dat, in deze eeuw, werd bevrijd door de strijdkrachten van de staat Israël tijdens de verdediging tegen de opdringende Arabieren (de ‘Kibush Rabim’).
Het voorvaderlijk huis waarvoor de Joden geleefd hebben wordt afgebroken (een aanslag op de ‘Shekhina’). Aldus rabbi Riskin.
“Buitenlandse mogendheden en financiële machten gebruikten ‘de onzichtbare hand’ van de markt om Italië in 1992 te destabiliseren.”
Deze opmerkelijke uitspraak deed Vincenzo Scotti, voormalig leider van de Italiaanse christen-democraten en minister van binnenlandse zaken in de regering van Andreotti (1990-1992). Hij deed zijn uitspraak kort geleden in het Romeinse dagblad Il Tempo. Het was zijn eerste interview sinds hij zich drie jaar geleden terugtrok uit de politiek.
De meeste mensen hebben er voor het eerst over gehoord tijdens de tweede wereldoorlog, dat er soldaten bereid waren, zich met springstoffen beladen op hun vijanden te storten. De Japanse luchtmacht maakte immers gebruik van piloten, die zich met een vliegtuig met bommen op een Amerikaans oorlogsschip lieten vallen, waarbij ze hun leven verloren.
Ze dachten, dat het hun god welgevallig zou zijn en ze beloond zouden worden met het eeuwige leven….
Sinds het leger van Israël haar troepen heeft teruggetrokken uit bepaalde dorpen en steden in Judea, Samaria en Gaza, vinden er regelmatig overvallen plaats in gebieden waar Israël controle over heeft.
Meestal gaat het om voertuigen op eenzame wegen.
Telkens weer openen groepen Arabieren het vuur op mensen, die zich niet kunnen verdedigen of Israëlische soldaten op afgelegen posten.
Als de slachtoffers het overleven, wordt er meestal niet eens meer iets over gezegd in de pers.
